خدا حافظی کردم. با چیزی که سه سال و نیم طول کشید و به خاطرش کلی اذیت شدم، کلی استرس کشیدم و کلی هم ازش لذت بردم و برام ارزش داشت.
برداشت بد نکنید. نمیخوام مثل این داستانها ببرمتون تو تعلیق و از این دست مزخرفات. یا حالتون رو بگیرم. من دیشب بعد از سه سال و نیم که موهای خودم رو بلند کرده بودم، به سلمونی رفتم و کوتاهشون کردم.
احتمالا الان دارین به من میخندین و توی دلتون هم میگین که این فضول هم دیگه موضوع کم آورده و به کس شعر گویی در وبلاگش افتاده. اصلا این طور نیست واین موضوع برای من خیلی مهمه.
یک لحظه دو نفر آدم رو پیش خودتون مجسم کنید. یکی از اونها یک آدم با سرو وضع کاملا نرمال جامعه با موی کوتاه. و یکی یک نفر با موی بسیار بلند که از پشت اونها رو بسته و سبیل و ریشش هم آرایش خاصی داره. فرض کنید این دو نفر آدم یک موقعیت خاص هم داشته باشند. مثلا معلم باشند. مثلا مهندس مشاور یک پروژه، مثلا یک پزشک، مثلا یک وکیل دادگستری. اون وقت آیا براشون دو جور شخصیت متفاوت در نظر نمیگیرید؟ آیا به دو دید متفاوت نگاهشون نمیکنید؟ آیا اونی که نرمال تر هست رو بیشتر و راحت تر در این جایگاهها نمیتونید تصور کنید؟ یادتون باشه که اینجا ایران است و ما هم داریم با یک پیشینه فرهنگ نیمه سنتی هنوز در مورد آدمها قضاوت میکنیم. هنوز مثلا هیپی بودن، پانک بودن، گی بودن و لزبین بودن در جامعه ما جا نیفتاده. هنوز با تعجب به این آدمها نگاه میکنیم. هنوز یک ظاهر عجیب و غریب رو فقط مخصوص هنرمندان و شاید با کمی اغماض دانشمندان میدونیم. در این جامعه ما نمیتونیم به راحتی یک استاد میانسال دانشگاه یا یک رئیس بانک رو در سر کار با شلوار جین تصور کنیم. از 15 سالگی به بعد هیچ پسری در مهمونی ها تی شرت نمی پوشه.
حالا باز این دو تا آدم رو تصور کنید. آیا براتون به آدمی که ظاهرش کمی عجیب غریبه، کمی با فکر بیشتر نباید اعتماد کرد. و یا حالا یک جور دیگه بگم، آیا اون آدمی که ظاهر عجیب داره نگاه شما رو بیشتر به دنبال خودش نمیکشونه؟ نوعی حس کنجکاوی بهش ندارین؟ اگر اینجا مثلا آمریکا بود، به هیچ وجه چنین ظاهری نگاه دیگران رو به خودش نمیکشید. ولی در ایران هنوز زیادند مادر بزرگهایی که اگر یک مرد با موی بلند ببینند توی دل نفرینش میکنند و به یاد دوره آخرالزمان می افتند.
شاید حالا راحت تر بتونید دلیل این که من این پست رو نوشتم بفهمین. من اینجا از خداحافظی ام با موهام نمینویسم. از خداحافظی ام با یک تیپ، با یک قیافه، با یک برداشت و حتی با یک شخصیت مینویسم.
دیگه باید سعی کنم خودم رو با شرایط جدید وفق بدم. واقعا برام سخته. واقعا نمیدونم که در قیافه جدید آیا میتونم همون آدم خاص باقی بمونم یا نه. نه این که خاص بودن من به این قیافه بستگی داشته باشه ها. ولی آدم تو رفتارهاش باید با تیپ و ظاهرش یک هارمونی درونی داشته باشه. آدم باید بتونه با خودش حداقل کنار بیاد.
گر چه مطمئنم که دلم برای اون موها خیلی تنگ خواهد شد.
برداشت بد نکنید. نمیخوام مثل این داستانها ببرمتون تو تعلیق و از این دست مزخرفات. یا حالتون رو بگیرم. من دیشب بعد از سه سال و نیم که موهای خودم رو بلند کرده بودم، به سلمونی رفتم و کوتاهشون کردم.
احتمالا الان دارین به من میخندین و توی دلتون هم میگین که این فضول هم دیگه موضوع کم آورده و به کس شعر گویی در وبلاگش افتاده. اصلا این طور نیست واین موضوع برای من خیلی مهمه.
یک لحظه دو نفر آدم رو پیش خودتون مجسم کنید. یکی از اونها یک آدم با سرو وضع کاملا نرمال جامعه با موی کوتاه. و یکی یک نفر با موی بسیار بلند که از پشت اونها رو بسته و سبیل و ریشش هم آرایش خاصی داره. فرض کنید این دو نفر آدم یک موقعیت خاص هم داشته باشند. مثلا معلم باشند. مثلا مهندس مشاور یک پروژه، مثلا یک پزشک، مثلا یک وکیل دادگستری. اون وقت آیا براشون دو جور شخصیت متفاوت در نظر نمیگیرید؟ آیا به دو دید متفاوت نگاهشون نمیکنید؟ آیا اونی که نرمال تر هست رو بیشتر و راحت تر در این جایگاهها نمیتونید تصور کنید؟ یادتون باشه که اینجا ایران است و ما هم داریم با یک پیشینه فرهنگ نیمه سنتی هنوز در مورد آدمها قضاوت میکنیم. هنوز مثلا هیپی بودن، پانک بودن، گی بودن و لزبین بودن در جامعه ما جا نیفتاده. هنوز با تعجب به این آدمها نگاه میکنیم. هنوز یک ظاهر عجیب و غریب رو فقط مخصوص هنرمندان و شاید با کمی اغماض دانشمندان میدونیم. در این جامعه ما نمیتونیم به راحتی یک استاد میانسال دانشگاه یا یک رئیس بانک رو در سر کار با شلوار جین تصور کنیم. از 15 سالگی به بعد هیچ پسری در مهمونی ها تی شرت نمی پوشه.
حالا باز این دو تا آدم رو تصور کنید. آیا براتون به آدمی که ظاهرش کمی عجیب غریبه، کمی با فکر بیشتر نباید اعتماد کرد. و یا حالا یک جور دیگه بگم، آیا اون آدمی که ظاهر عجیب داره نگاه شما رو بیشتر به دنبال خودش نمیکشونه؟ نوعی حس کنجکاوی بهش ندارین؟ اگر اینجا مثلا آمریکا بود، به هیچ وجه چنین ظاهری نگاه دیگران رو به خودش نمیکشید. ولی در ایران هنوز زیادند مادر بزرگهایی که اگر یک مرد با موی بلند ببینند توی دل نفرینش میکنند و به یاد دوره آخرالزمان می افتند.
شاید حالا راحت تر بتونید دلیل این که من این پست رو نوشتم بفهمین. من اینجا از خداحافظی ام با موهام نمینویسم. از خداحافظی ام با یک تیپ، با یک قیافه، با یک برداشت و حتی با یک شخصیت مینویسم.
دیگه باید سعی کنم خودم رو با شرایط جدید وفق بدم. واقعا برام سخته. واقعا نمیدونم که در قیافه جدید آیا میتونم همون آدم خاص باقی بمونم یا نه. نه این که خاص بودن من به این قیافه بستگی داشته باشه ها. ولی آدم تو رفتارهاش باید با تیپ و ظاهرش یک هارمونی درونی داشته باشه. آدم باید بتونه با خودش حداقل کنار بیاد.
گر چه مطمئنم که دلم برای اون موها خیلی تنگ خواهد شد.
پستها
۶ نظر:
نه !!!!
یکی از دوستان من از کانادا اومده بود پیشم!
رفتیم بیرون و اون با ساق شلواری اومد تو خیابون و مردم چشاشون دراومد انقدر ک نگاه کردن ب این بدبخت!
آرخشم خودش گفت....واااای اینا چرا اینجوری نگام میکنن؟
گفتم چون اینجا همه با جین یا شلوار پارچه ای و ... میرن بیرون ک تو اینطوری نیستی!
زد زیر خنده گفت...دور از جون تو چقدر دهاتی اند اونجا اینا مده و همه ساق میپوشن!
منم بهش گفتم آره ولی اینجا ایرااااااااااااااانه!
خیلی زرنگ شدی به خدا باز هم آپ !!!!
من مطمعنم که موی کوتاه هم بهت میاد و آن چیزی که تو رو خاص ومنحصر بفرد می کنه صرفا موهای بلندت نبوده و نیست بلکه شخصیتت افکارجالبت هوش فوق العاده ات فضول بودنت و صد البته پیله بودنت هست ..........
بی صبرانه منتظر دیدنت هستم .
نخ سوزن از پشت سر.
تولدت مبارک لعنت بر یزید..
man vaghti aksato didam az tipet kheili khosham umad
midoooni vasam jaleb boood ipet
bahal booodo bakelas
heyf shod rafti koootah kardi mooohato
ama khob chon khooondam kamel posteto mifahmam chera inkaro kardi
ama be nazare man alan 1kam ja oftade in tirip shakhsiyata
na?
khode man age masalan 1 moalem dashtam ba mooohaye boland va 1 moalem dashtam ba tiripe sade motmaen booodam bishtar miraftam va be samte un mooo bolande jazb mishodam\kolan hal mikonam ba in tiripa
ama khob be har hal koootahie moootam mobarak
hala miri joloie ayne khodeti?
nemigi vay moooham?
manam parishab arayeshgah booodam be zane goftam noke mooohamo faghat ba tigh kootah kon sikh sikh she...zanike bardasht mooohamo ke ta shooonam boood koootah kard shode pesarooone
vay khoda
mordam az bas hers khordam
hala ba koli seshoar o taft 1kam dokhtarooone shode moooham
cheghad harf zadam
mer30 babate booodanet doooste khooobam
ارسال یک نظر