قبل از امتحان

تو تاكسى نشسته ام و دارم ميرم به سمت مكان جلسه.
استرسم از بين رفته. كون لقش، اعدامم كه نمى كنن. فوقش مى افتم!!!
كلى هم شيك كرده ام! تو اين هواى دم كرده كراوات هم زده ام تا در صورت افتادن، حداقل دلشون بسوزه كه اين خوش لباس تو دل برو رو از دست داده اند!!!!
اصلا برن بميرن. جا كه قحط نيست. اصلا ميمونم همين ايران خودمون، صفا مىكنم! ولله!!!!
راستى، اين راننده تاكسيه مثل اين كه خوب بلد نيست! يك جاهايى داريم ميريم كه كمى عجيب غريبه. البته فكر بد نكنيد!!!!!! وسط ترافيكيم. ولى مسيرش با راننده ديروزى فرق داره. آخه من ديروز هم اومدم اينجا تا با محيط كمى آشنا بشم. ولى فكر كنم مسيرش اين نبود. يك جور متفاوتى بود.



ادامه: اون راننده الاغ بى شرف مادر به خطا من رو اشتباه برد. الان تو يك تاكسى جديد هستم و فقط 9 دقيقه تا امتحان مونده!! خودم رو دارم با اين نوشتن با موبايل مشغول ميكنم تا زمان رو نفهمم! فقط خدا كنه كه بتونم برسم. مسير واقعا زيباست و عين شماله، ولى بخوره تو سرم! 6 دقيقه بيشتر نمونده! به راننده قول كرايه 2 برابر داده ام. اون هم قول داده در صورتى كه ترافيك نباشه من رو به موقع برسونه. قولش به درد عمه اش ميخوره! فقط بايد بياد تهران و بال در آوردن راننده ها در اين مواقع ببينه!
ساعت شد 9. نميدونم از من قبول ميكنن كه امتحان بدم يا نه؟ تمام جونم شده عرق!
فقط خدا كنه!


ادامه 2.5 ساعت بعد:
بالاخره اين امتحان كوفتى رو دادم. خوب شد. البته شيوه امتحان كاملا كس خلانه بود. 60 سؤال 5 جوابه كه براى هر جواب بايد معلوم ميكردى دزسته يا غلط. سؤالى بود كه هر 5 جوابش درست باشه و سؤالى هم بود كه 4تا غلط داشته باشه. يعنى از بقيه جوابها نميشد فهميد درسته يا غلط!
دهن ما رسما سرويس شد براى اين امتحان، حالا كثافتها ذكر ميكنند كه اين امتحان همه اش 30 درصد قبولى است و اصل كارى فردا است!!!!!!!!
مرده شور ببره اين خاك بر سرها رو!!!!!!