چند نما

چند تا صحنه تو این سفر خیلی در یاد من ماندگار شده اند. چند عکس. چند نما.

***

سر جلسه امتحان نشسته ام. شدیدا تمرکز کرده ام. از یک طرف به سوالها جواب میدهم و از طرف دیگه حواسم به وقت است. ناگهان متوجه میشم که یکی از سوالها رو موقع وارد کردن در پاسخنامه اشتباه وارد کرده ام. فوری دست به کار میشم. نفر بغلی من یک پاک کن کنار دستش گذاشته است و الان استفاده نمیکند. من هم که پاک کن ندارم.

بی اختیار رویم رو به او میکنم و میگم: "دکتر! پاک کنت رو یک لحظه بده!!"

و میبینم که سر همه اطرافیانم به سمتم برگشته است و همه دارند با تعجب به سمتم نگاه میکنند.

می فهمم که سوتی داده ام. اصلا به روی خودم نمی آرم. با اعتماد به نفس دوباره میگم: "would you please give me your eraser؟" اصلا انگار نه انگار که جمله قبلی رو من گفته ام!!! خاک بر سر این خارجی های هیچ چی نفهم!!

***

این چند وقت کمی شیطونی کردم!! بالاخره مگر آدم چند بار توی عمرش میره مالزی؟ اون هم مجردی؟ راستش خوب بود. ولی قسمت سختش این بود که پدر من رو با حمام کردن در آوردن. یک بار وقتی خبر مرگشون می اومدن به زور آدم رو میبردن حموم. هر چی قسم و آیه که به خدا 2 ساعت پیش دوش گرفته ام مگه حالیشون میشد؟؟ به زور آدم رو میبردند و می شستند. دوباره یک بار قبل از برنامه میبردنت. یک بار وسط برنامه. یک بار آخر برنامه. کوفتمون میکردند. موقع رفتن هم که دیگه رو شاخش بود که تمیز تحویلت بدن. عین اردک همه اش توی آب بودم این چند روز به لطف دوستان!

نمیدونم همه مالزی هایی ها این قدر تمیزند یا وسواسی هایش به تور ما خورده بودند؟!

***

تا به حال دیده اید که یک فاحشه از سکس لذت ببره؟ من که تا به حال ندیده بودم. اونها همیشه به چشم کار به این مساله نگاه میکنند. و هر کار هم بکنی نمیتونی این نگاهشون رو عوض کنی. کار کار است و تفریح تفریح. و مشکل من هم همیشه با اونها همین است. من نمیتونم به اونها به چشم یک کارگر یا برده نگاه کنم. اصلا با نگاه من سازگار نیست. برای همین هم با اونها سلوکم نمیشه.

و تو مالزی برای اولین بار تونستم به یکی از این افراد اون قدر محبت کنم و اون قدر هواش رو داشته باشم که لذت ببره. که ارضا بشه. و اون قدر خوشش اومد و ممنون شد که یک شب دیگه فقط برای من و بدون پول و کاملا مرامی اومد. حتی تلفن خونه اش رو به من داد. نمیگم که عاشقم شده بود، ولی دوستم داشت. خودش میگفت که تا به حال با کس دیگه ای این طور نبوده. و چقدر هم خوشگل بود. اهل ویتنام. که حتی تلفن خونه اش در ویتنام رو هم داد. و عکسش رو، کاری که هیچ کدام نمیکنند. بودن با او یکی از بهترین خاطرات من در این سفر بود.

***

یک جناب she male هم از من خوشش اومده بود. هر چه میگفتم که بابا من اهل این کارها با تو نیستم، به خرجش نمیرفت که. لامصب خوشگل هم بود نسبتا. حتی به اتاق هتل هم اومد. من به این فکر بودم که کمی از او راجع به شهر اطلاعات بگیرم و او برای این که کمی کاسب بشه. در نهایت هم دماغ جفتمون سوخت!!! نه او کاسب شد و نه چیز به درد بخوری به من گفت!

***

تاکسی گرفته ام و به او میگم که من رو به یکی از مراکز خرید اونجا ببره. راننده چینی است. در حین راه احساس میکنم که داره به سمت دیگه ای میره. بهش میگم که اشتباهه و میگه به خاطر ترافیک دور میزنه واز راه دیگه ای میره. بعدش من مشغول صحبت میشم و میبینم که یک جایی وسط خیابون نگه داشته و به من میگه که اون پاساژ جایی است که تو باید بری. من هم که نمیدونم جریان چیه پیاده میشم و کرایه رو میدم. وقتی به پاساژ میرسم میفهمم که مرتیکه الاغ زبون نفهم پدر سوخته عوض اون پاساژ آورده من رو دم یک پاساژ چینی پیاده کرده که از چینی ها خرید کنم!!!!!

از این چینی ها پدرسوخته تر خودشونن!

***

تمام ساعتهای برند دنیا از امپریو آرمانی و بولگاری بگیر تا رولکس و امگا بین 6 تا 15 هزار تومن.(از نوع چینی اش) اون قدر حال میده که ساعت برند دستت کنی!!!!!!

***

با کلی ادعا رفتم کازینو و یک ساعت پوکر بازی کردم و 100 دلار هم باختم!!! خیلی پدرسوخته اند این کازینوها! جوری قوانین رو عوض کرده اند که فقط ببازی. اون جا که نشسته بودم، همه به کازینو باختند. هیچ کس هم نبرد. تازه من خوبه بودم که کم باختم!

***

به کاباره هم رفتم. آقای "حجی جون" که من ازش بدم میاد هم بود. وقتی وارد شد، در حین عبورش اومد سر میز ما و اون قدر رو به من دستهاش رو باز کرد و ایستاد که من بلند شدم و من رو در آغوش گرفت.

نمیدونم چرا این کار رو کرد. هیچ کس دیگه رو هم در آغوش نگرفت مرتیکه نره خر! نمیدونم به من نظر داشت یا جذب سبیلهام شده بود! آخه میگن مرتیکه خاک بر سر "گی" است! یک ابروی نخی هم تاتو کرده بود که بیا و ببین.

آقای شماعی زاده هم بود. سر آهنگ گیتارش کلی بهش خندیدیم و هی گفتیم بیا و ببرش. البته راستش به نظر من آهنگ قشنگیه. ولی حیف که با خوندن خودش ریده توش! ولی کلی آهنگهای دهه 60 که زمان بچگی و نوجوونی من بود رو خوند و کلی به صورت نوستالژیک خر کیف شدیم و کلی هم با آهنگ "بیشتر بیشتر" او قر دادیم. خیلی خوش گشت اون شب.

راستی برادر زاده ابی هم بود. صداش هم کپی عموش بود. بچه باحالی بود.

***

و این بود انشای من در مورد این که مالزی رو چگونه گذراندید!