باز دوباره سال گذشت و گذشت و گذشت تا دوباره شد یک شهریور. یک شهریور یعنی روز پزشک. یعنی روزی که برای بزرگداشت این قشر زحمت کش اختصاص داده شده. یعنی روزی که پزشکها کمی احساس غرور کنند که پزشک هستند. یعنی روزی که من به یاد بیارم برای هزارمین بار که این روز هیچ ربطی به من نداره! هیچ ربطی!
برای چندمین بار موبایلم رو خاموش کرده‌ام. این که مدام اس ام اس و زنگ به من بخوان این روز رو یادآوری کنند حالم رو بدتر میکنه. خوشبختانه هنوز هیچ کس این روز رو ایمیلی تبریک نمیگه. وگرنه ناچار بودم که کامپیوترم رو هم بایکوت کنم.
الان نشستم این مزخرفاتی که نوشتم رو دوباره خوندم. وقتی آدم از روی بی حوصلگی پست می‌نویسه، همین گهی میشه که این بالا هست دیگه! نه انسجام داره و نه هیچ چی. اما من هم نمیخوام تغییرش بدم. به درک! بذار همین بمونه!
فقط خواستم به خودم یادآوری کرده باشم که یک سال دیگه گذشت و من هر سال بدتر از پارسال!
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر